اثر زمان‌بندی موالید و سطح تعدیل‌شده باروری در ایران

میزان باروری کل که از مجموع میزان‌های ویژه سنی باروری در یک سال معین محاسبه می‌شود، یک شاخص عمومی برای باروری به‌حساب می‌آید. مشکلی که در رابطه با محاسبه این شاخص وجود دارد، این است که شاخصی دوره­ای است که بر موالید و زنان یک سال خاص اشاره دارد. شاخص دوره ای باروری با تغییر در زمان بندی فرزندآوری امکان تحریف دارد. وقتی زنان فرزندآوری خود را به تأخیر می‌اندازند، میزان‌های باروری به ‌احتمال ‌زیاد کمتر از حد واقعی نشان داده می شوند.  سؤال این است که چگونه می‌توان سطوح واقعی باروری نسل‌هایی که هنوز به پایان دوره باروری خود نرسیده­اند را از شاخص‌های دوره­ای محاسبه کرد؟ روش‌های مختلفی برای تعدیل شاخص‌های باروری دوره برای تغییرات زمان‌بندی باروری (تمپو)، عرضه شده است. در این پژوهش به بررسی سیر تکاملی این روش‌ها با تأکید بر روش ارائه‌شده توسط بونگارت و فیینی  (1998) پرداخته شده است. سپس این روش برای برآورد باروری ایران در دوره 1385 تا 1390 بر اساس سرشماری‌های 1385 و 1395 و داده‌های بررسی جمعیت و سلامت 1379 به کار گرفته شده است. نتایج تحلیل میزان­های باروری کشور نشان می­دهد که با توجه به تغییرات میانگین‌های سن فرزندآوری در کشور شاهد تأثیرات انحرافی زمانبندی باروری در میزان­های باروری کشور هستیم.